کد مطلب:298757 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:140
پیغام بزرگان مدینه به حضرت فاطمه
ناله ها و گریستنهای حضرت زهرا علیهاالسلام، اذهان و افكار مردم مدینه النبی را مشغول كرده بود اما چقدر عواطف آنها را بیدار كرد از پیغام شیوخ مدینه آشكار است.
جمعی از برگان مدینه نزد حضرت علی- علیه السلام- شكایت آوردند كه ای اباالحسن، گریه های شب و روز زهرا علیهاالسلام، خواب و آسایش را در شب از ما سلب كرده است و در روز آرامش و قراری برای كسب معاش برای ما باقی نگذارده است. خواهش ما این است كه از ایشان بخواه یا در شب بگرید و یا در روز!
چون امیرالمؤمنین علی علیه السلام به خانه آمد، لحظه ای حضرت زهرا علیهاالسلام ساكت و آرام شد. امیرالمؤمنین علیه السلام پیغام بزرگان مدینه را به زهرا علیهاالسلام فرمود.
حضرت زهرا علیهاالسلام چون پیغام آنان را شنید فرمودند: ای اباالحسن، توقف من در میان این قوم به طول نخواهد انجامید و به زودی از میان آنان خواهم رفت. لذا به خداوند سوگند نه شب آرام خواهم گرفت و نه روز، تا اینكه به پدرم رسول خدا صلی الله علیه و آله ملحق گردم.
حضرت زهرا علیهاالسلام به عنوان واكنش در مقابل شكایت اهل مدینه و برای تشدید مبارزه ی خود، هر صبحگاه به همراه حسن و حسین علیه السلام به مقبره ی شهدای احد و به قولی دیگر به انتهای قبرستان بقیع دور از خانه های مدینه می فت و در سایه بوته ی خاری می نشست و آنچه می خواست می گریست، این مكان «بیت الاحزان» نامیده شد. [1] پس از مدتی حضرت زهرا علیهاالسلام بر اثر فشار افكار و غم
و غصه های فراوان كه از حوادث ناگوار بر او وارد شد بیمار و بستری شدند، خبر بیماری حضرت در مدینه منتشر شد و گروهی از زنان مهاجر و انصار به عیادتش رفتند و حال وی را جویا شدند كه حضرت در پاسخ آنان خطبه ای ایراد فرمودند.
[1] ر. ك: كشف الغمه، متن عربي، جلد دوم، ص 124، بحار الانوار، جلد 43، ص 178 و منتهي الامال، جلد اول، ص 136.